SKÓRA NACZYNKOWA

Etiopatogeneza powstawania zmian jest złożona, nie do końca wyjaśniona i jest konsekwencją nakładania się wielu czynników zarówno wewnątrz jak i zewnątrzpochodnych.

Do czynników wewnątrzpochodnych wywołujących rumień należą miedzy innymi:

• czynniki genetyczne,
• układ hormonalny zwłaszcza istotny jest wpływ estrogenów,
• choroby ogólnoustrojowe np. cukrzyca, choroby wątroby,
• niektóre choroby skóry np. alergia,
• zaburzenia układu krążenia i układu naczyniowego.

Do czynników zewnątrzpochodnych wywołujących rumień należą miedzy innymi:

• promieniowanie UV,
• wysokie i niskie temperatury,
• stres i inne czynniki emocjonalne,
• alkohol,
• pikantne potrawy,
• wysiłek fizyczny,
• przebywanie w saunie,
• stosowanie niektórych kosmetyków,
• stosowanie niektórych leków.

Cechą charakterystyczną skóry naczyniowej są:

• rumień różnie długo się utrzymujący
• trwale rozszerzone naczynia włosowate ( teleangiektazje)
• nadwrażliwość na kosmetyki
• skóra jest cienka, delikatna, często sucha
• ma skłonność do alergii

Rumień, rozszerzone naczynia krwionośne mogą być również objawem wielu chorób ogólnoustrojowych takich jak: nadciśnienie tętnicze, schorzenia przewodu pokarmowego, choroby autoimmunologiczne, zaburzenia hormonalne.

Napadowe czerwienienie się twarzy określane jako, „flushing”, okresowy rumień, pojedyncze teleangiektazje są często zapowiedzią trądziku różowatego (rosacea) i są określane terminem „prerosacea”. W okresie prerosacea dochodzi do wzmożonej reaktywności naczyń bez ich trwałego poszerzenia.

Pierwsze objawy występują zwykle u kobiet około 20. roku życia, zwłaszcza u osób chętnie korzystających ze słońca.

Czerwienienie spowodowane jest rozkurczem naczyń zależnym od mięśni gładkich. Włókna czuciowe są stymulowane przez czynniki mechaniczne, cieplne i chemiczne. Odpowiedź na bodźce czuciowe zależy od neuropeptydów uwalnianych z zakończeń nerwowych. Należą do nich substancja P, VIP (vasoactive intestinal peptide- śródbłonkowy czynnik wzrostu), NKA (neurokinina A). Substancja P zwiększa przepuszczalność komórek śródbłonka naczyń. Pobudza wydzielanie cytokin pozapalnych z makrofagów i limfocytów T. W regulacji mikrokrążenia biorą udział również histamina, NO ( tlenek azotu), prostaglandyny. Dochodzi do wystąpienia zapalenia neurogennego. Widocznym objawem współdziałania wymienionych czynników na skórze jest przejściowy rumień z towarzyszącym uczuciem pieczenia.

Początkowo objawy są przemijające, z biegiem czasu jednak dochodzi do trwałego rozszerzenia naczyń i utrwalenia się rumienia. Wzrasta przepuszczalność naczyń włosowatych i powstają obrzęki. Zwiększanie ilości płynu pozakomórkowego doprowadza do wtórnej niewydolności naczyń limfatycznych i zalegania płynu tkankowego. Prowadzi to do uszkodzenia włókien kolagenowych i zmian degeneracyjnych elastyny. Zmiany te nasila ekspozycja na światło słoneczne. Reakcja zapalna nasila się, a następnie utrwalają się teleangiektazje. Skutkiem tych procesów jest rozwój trądziku różowatego.

Pielęgnacja i postępowanie ze skórą naczyniową.

Podstawą leczenia i profilaktyki w stosunku do skóry naczynioruchowej jest unikanie czynników wywołujących i zaostrzających zmiany.

Skóra naczynioruchowa jest bardzo wrażliwa i wymaga specjalnej pielęgnacji, która sprowadza się do:

• ochrony przed niekorzystnymi czynnikami środowiskowymi
• stosowanie preparatów uszczelniających naczynia i łagodzących podrażnienia
• stosowania kosmetyków do skóry wrażliwej, naczyniowej, hypoalergicznych
• unikania mycia twarzy twardą, chlorowaną wodą, nie używania mydeł, toników alkoholowych
• unikania peelingów ziarnistystych
• używania do oczyszczania mleczka lub delikatnych preparatów myjących przeznaczonych do skóry wrażliwej.
• stosowania kremów chroniących przed mrozem i promieniowaniem UV
• stosowania preparatów zmniejszających przepuszczalność naczyń i nasilenie reakcji zapalnej
• zrezygnowania z wodoodpornych kosmetyków do makijażu

Pielęgnację można uzupełnić przyjmowaniem preparatów uszczelniających naczynia krwionośne.

Najczęściej wykonywane zabiegi w przypadku skóry naczyniowej są oparte na wykorzystaniu metod:

• laseroterapii
• elektrokoagulacji
• kriochirurgii
• jonoforezie
• elektrolizie
• termolizie